Imam Ibn Taymiyah al-Hanbali heeft gezegd:
“De Moeqallid [1] is gebonden aan het verrichten van Taqlied (het volgen van een geleerde). Het is voor zo’n iemand niet toegestaan om zich te wagen aan Tardjieh (de ene uitspraak boven de andere verkiezen), een bepaalde uitspraak te ontkrachten of een kwestie als ‘correct’ of ‘incorrect’ te bestempelen.”
(Madjmoeʿ ul-Fataawa, boekdeel 35, blz. 233)
Een Moeqallid die Taqlied verricht en dus een geleerde volgt, heeft niet het recht om met anderen in discussie te gaan over uitspraken die hij op basis van Taqlied heeft verkregen. Het voeren van een discussie vereist namelijk speciale vaardigheden en kwalificaties, en dit is alleen weggelegd voor de mensen van kennis. Zij die het niveau van Idjitihaad[2] hebben bereikt en niet als Moeqallidien worden aangemerkt.
Een persoon kan niet zowel Moedjtahid als Moeqallid zijn. Hij is of een Moedjtahid die kennis bezit, of een Moeqallid die zich laat leiden door de uitspraken van de geleerden. Wanneer een persoon een uitspraak van een geleerde ontvangt, dan heeft hij zich hieraan te houden. Hij mag deze vervolgens niet met anderen gaan bediscussiëren of hen hiervan proberen te overtuigen. Hij beschikt simpelweg niet over de benodigde competenties om dit te doen.
Imam Soefyaan ath-Thawrie zegt hierover:
“Wanneer jij iemand iets ziet doen waar meningsverschil over bestaat, terwijl jij een andere mening volgt, keur dan (zijn daad) niet af.”
(al-Faqieh wal-Moetafaqqih)
Als geleerden op basis van (correcte) interpretatie en rechtsvinding van mening verschillen over een bepaald onderwerp, dan heb jij niet het recht om mensen te veroordelen omdat zij niet voor jouw mening hebben gekozen maar voor een andere. Want net zoals jij een (erkende) geleerde probeert te volgen, proberen ook zij dat te doen. Heb dus niet de illusie dat in alle zaken één mening bestaat die iedereen verplicht is te volgen. En besef tot slot dat wanneer jij een Moeqallid bent, jij je dan ook als een Moeqallid moet gedragen, en niet als een Moedjtahid.
Ibn Taymiyah zegt hierover:
“Wie slechts de uitspraak en het bewijs van één geleerde kent en niet die van anderen, is één van de leken. Hij behoort dus niet tot de geleerden die Tardjieh (kunnen) verrichten en meningen bediscussiëren.”
(Madjmoeʿ ul-Fataawa, boekdeel 35, blz. 233)
[1] Dit is iemand die geen of weinig kennis heeft van de Islamitische jurisprudentie.
[2] Een niveau waarbij de persoon bevoegd is om islamitische rechtsvinding uit te oefenen.
Sheikh Ilyas el Yousfi