Eén van de hedendaagse verschijnselen die de laatste tijd – en vooral in het westen – wijdverspreid zijn onder moslims, is het kiezen van niet-Islamitische namen. Nadat Allah de ouders begunstigd heeft met de Islam kiest één van hen ervoor om het kind een naam te geven die de moslims onbekend is. Soms betreft het een niet-Islamitische naam en soms een naam die zij, koste wat het kost, een Islamitische lading willen geven.
Dit fenomeen heeft vaak te maken met het gegeven dat iemand zich min of meer schaamt voor zijn Islamitische identiteit, wat ongetwijfeld een zonde is. Mocht hij hiernaast ook nog eens de overtuiging erop nahouden dat deze niet-Islamitische namen beter zijn dan Islamitische namen, dan is de zaak nog erger. Iemand die zich hier dan ook schuldig aan maakt, moet zich haasten in het tonen van berouw.
Iets wat in het verlengde van het bovenstaande ligt, en vooral bij meisjes voorkomt, is dat zij namen toegewezen krijgen die geen betekenis hebben in het Arabisch. Dit alleen omdat de naam schijnbaar mooi klinkt. En als de naam een betekenis draagt, dan is het vaak een slechte betekenis. Dus mensen zijn de laatste tijd meer op zoek naar namen die mooi klinken dan naar betekenisvolle namen.
Belangrijk om hierbij te vermelden is dat het niet toegestaan is om woorden uit de Koran te halen, zonder de betekenis van het woord in ogenschouw te nemen, en dit vervolgens aan een kind te geven. Dit is namelijk niet waar de Koran voor bedoeld is.
Bij het horen van veel van de namen die moslims vandaag de dag hun kinderen geven, en vooral meisjes, lijkt het wel alsof de metgezellinnen van de Profeet (vrede zij met hem), de vrouwelijke Islamitische geleerden en eerbiedige vrouwen die de Islamitische geschiedenis heeft gekend niet meer voldoen als voorbeeld. Daar waar sommige niet-moslimlanden regels in het leven roepen ter behoud van de eigen namen en eigen identiteit, zijn moslims vooral bezig om zich daarvan los te maken.
Vaak is het zo dat een naam veel zegt over de persoon, zijn omgeving en waar die vandaan komt. Het gezegde luidt dan ook: “Aan de hand van jouw naam weet ik wie je vader is.” Simpelweg omdat een goede naam die een kind draagt een indicatie is van hoe verstandig en religieus de ouders zijn. Daarom zijn de ouders verplicht om een gepaste naam te kiezen voor hun kinderen. Sheikh Bakr aboe Zayd zegt hierover: “De naam moet goed zijn, heerlijk op de tong liggen, aangenaam voor de toehoorder, een hooggestemde en verhevene betekenis dragen, vrij van alles wat de Islamitische Wetgeving heeft verboden of ontraden, zoals vreemde invloeden, sporen van imitatie of verwijving.” (Tasmiyat ul-Mawloed, blz. 31)
Een ouder moet begrijpen dat een naamgeving van invloed is op het kind. De naam weerspiegelt vaak het karakter van iemand. Ibn ul-Qayyim zegt hierover: “Zoals laaghartige personen (vaak) een naam hebben die bij ze past, hebben goede personen ook (vaak) een naam die bij ze past.”
Vandaar dat onze Profeet (vrede zij met hem) gewoon was om slechte namen te veranderen in goede namen. Ibn ul-Qayyim zegt over dit onderdeel: “En het is verbazingwekkend dat het geloof ook hiermee rekening houdt, namelijk het mijden van een naam die door het (gezonde) verstand wordt verworpen, je hiervan distantiëren en te kiezen voor een naam die beter klinkt en waartoe de persoon zich meer aangetrokken voelt.”
(Toehfat ul-Mawdoed, blz.70)
Maar wat de verbazing nog groter maakt is het zien van kinderen die van hun ouders prachtige namen hebben meegekregen, maar zelf ervoor kiezen om deze in te ruilen voor een slechte naam, of een verbastering of verkorting van hun naam, waardoor het eerder lijkt alsof je naar een dier roept dan naar een mens. Denk hierbij aan iemand die ‘Abdoellaah heet, maar graag ‘Appie’ genoemd wilt worden. Op hem zijn de volgende Woorden van Allah van toepassing (interpretatie van de betekenis):
“Verruilen jullie dat wat beter is voor dat wat minder is?”
(Soerat al-Baqarah: 61)
Sheikh Ilyas el Yousfi